ΚΟΥΛ

Ο ξεχαρβαλωμένος ανεμιστήρας

Του έτρωγε τ’ αυτιά

Αλλά βαριόταν να τον κλείσει

Ο ανεμιστήρας γύριζε από πάνω του

Μέχρι που του έκοψε το κεφάλι

Και σταμάτησε να γυρίζει

Η ασώματος κεφαλή

Συνέχισε δροσερή

Τον μεσημεριανό της ύπνο